Msze Św.
w niedziele i święta:
8:00, 10:00, 12:00, 17:00
w dni powszednie:
7:00, 7:30,
Nabożeństwa:
|
Msze św. i nabożeństwa |
|
|
Niedziele i święta nakazane |
8.00, 10:00, 12.00 i 17.00 (w kościele) Kaplica w Krasewie 9.30 Kaplica w Skrzyszewie 11.30 Kaplica w Olszewnicy 8.30 |
|
Święta nienakazane |
8.00, 10.00 i 17.00 |
|
Dni powszednie |
7.00, 7.30 |
|
Pierwsze czwartki, piątki i soboty |
7.00, 17.00 (18.00 – w czasie letnym) |
|
Nabożeństwa majowe |
dni zwykłe przed Mszą św. o 18.00 niedziele nabożeństwa po Mszy św. o 10.00 |
|
Nabożeństwa czerwcowe |
dni zwykłe przed Mszą św. o 18.00
niedziele nabożeństwa po Mszy św. o 10.00 |
|
Nabożeństwa październikowe |
przed Mszą o 17.00
niedziele nabożeństwa po Mszy św. o 17.00 |
|
Roraty |
środy i soboty Adwentu o 7.00 |
|
Droga krzyżowa |
piątki wielkiego postu przed Mszą Św. o godzinie 17.00 |
|
Gorzkie żale |
niedziele wielkiego postu po Mszy Św o godzinie 12 (lub po 8, 10 ,17 – według ogłoszeń) |
Szczegółowe informacje na temat celebrowanych Mszach Świętych w tygodniu sprawdzisz w zakładce ogłoszenia i intencje.
Spowiedź Św.
przez cały tydzień:
podczas Mszy Św.
Sakrament pojednania jest spotkaniem z miłosiernym Zbawicielem. Przystępując do tego sakramentu powinniśmy dobrze o tym pamiętać. Często bowiem, przygotowując się do spowiedzi, myślimy przede wszystkim o spowiedniku: jak się zachowa, co nam powie, czy nie będzie krzyczał, zadawał pytań, albo też zastanawiamy się, jak przedstawić mu swoje grzechy, aby „dobrze wypaść”. Tymczasem w sakramencie pojednania spotykamy się przede wszystkim z dobrym i kochającym Chrystusem. Przez kapłana mówi On do nas słowa podobne do tych, które skierował do kobiety pochwyconej na cudzołóstwie. Podczas gdy faryzeusze i uczeni w Piśmie chcieli ją zabić, Jezus powiedział do niej: „Nikt cię nie potępił? I Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz” (por. J 8,11).
5 warunków dobrej spowiedzi świętej:
1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Szczera spowiedź
5. Zadość uczynienie Panu Bogu i Bliźniemu.
Bez dobrego przygotowania nie będzie dobrych owoców tego Sakramentu. Dlatego też zachęcam do przypomnienia regułki spowiedzi i Rachunku sumienia.
Chrzest Św.
Chrzest jest pierwszym i najważniejszym sakramentem. Czyni nas przybranymi dziećmi Bożymi i włącza do wspólnoty Kościoła.
O chrzest dla swoich dzieci proszą ci rodzice, którzy dają publicznie gwarancję, że będą dla potomstwa żywym przykładem życia według zasad wiary katolickiej.
Prawo kościelne zezwala na udzielenie chrztu dziecku, którego rodzice nie są związani sakramentem małżeństwa, jeśli istnieje przeszkoda uniemożliwiająca zawarcie takiego związku.
Jeżeli taka przeszkoda nie zachodzi, osoby te powinny najpierw uregulować swoje sprawy osobiste zgodnie z nauką Kościoła, a dopiero potem prosić o chrzest dla swojego dziecka.
Posługę chrzestnych mogą pełnić wyłącznie w pełni praktykujący katolicy, którzy:
1. odbyli cykl 4 katechez dla rodziców i rodziców chrzestnych, przygotowujących do przyjęcia sakramentu chrztu dziecka
2. zostali wyznaczeni przez przyjmującego chrzest lub jego rodziców (opiekunów)
3. są katolikami bierzmowanymi i przyjęli już sakrament Eucharystii
4. prowadzą życie zgodne z wiarą i czekającymi ich obowiązkami
5. ukończyli 16. rok życia (można dopuścić wyjątek na podstawie słusznej przyczyny)
6. nie podlegają żadnej karze kanonicznej (prawnie wymierzonej lub stwierdzonej)
7. nie są ojcem lub matką przyjmującego chrzest
Podczas spisywania aktu chrztu dziecka w księgach metrykalnych, należy przynieść ze sobą następujące dokumenty:
1. odpis aktu urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego
2. świadectwo ślubu kościelnego (jeśli odbył się poza naszą parafią)
3. dane personalne o rodzicach chrzestnych (zaświadczenia o praktykowaniu wiary rodziców chrzestnych z parafii ich zamieszkania)
Wypada, aby rodzice i chrzestni przystąpili z okazji chrztu do Sakramentu Pokuty i przyjęli Komunię świętą podczas Mszy świętej, w czasie której udzielany jest Chrzest.
Info:
W każdą drugą niedzielę miesiąca na Mszy św. o 12.00.(z wyjątkiem miesiąca, kiedy wypada Boże Narodzenie i Wielkanoc) Katecheza dla Rodziców i Chrzestnych w Niedzielę poprzedzający Chrzest św. po Mszy Św. o godzinie 17.00 i spisanie aktu.
I Komunia Św.
SAKRAMENT EUCHARYSTII
Znaczenia sakramentu
Jezus powiedział: Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który ja dam, jest moje ciało, wydane za życie świata. (J 6, 51).
Uczta, w czasie której uczniowie Chrystusa powtarzali Jego słowa i spożywali chleb i wino przemienione w Jego Ciało i Krew, początkowo nazywana była Łamaniem Chleba. Stopniowo została ona połączona z lekturą Słowa Bożego i modlitwami, tworząc obrzędy Mszy świętej.
Eucharystia nie jest tylko przypomnieniem Ostatniej Wieczerzy. Wierzymy, że Duch Święty rzeczywiście przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Chrystusa, choć nie zmienia się ich zewnętrzna postać. Ciało i Krew są ofiarowywane Bogu Ojcu; jest to uobecnienie ofiary złożonej przez Jezusa na krzyżu. Msza święta jest więc uczestnictwem w śmierci Chrystusa, a także w Jego zmartwychwstaniu.
Pierwsza Komunia Święta jest wielkim wydarzeniem dla parafii i dla całej rodziny, która przeżywa spotkanie dziecka z Jezusem Eucharystycznym. Przez cały rok katechetyczny, począwszy od września, przygotowujemy się do tego wyjątkowego dnia i święta.
Do Pierwszej Komunii przystępuje dziecko przygotowane, które świadomie i w pełni będzie uczestniczyło w Eucharystii. Ten dar zmienia życie człowieka i jednoczy go z Bogiem. Od tego momentu możemy zawsze zbliżać się do ołtarza i przyjmować Chrystusa do swojego serca.
Rodzice i bliscy powinni towarzyszyć dziecku w tej niepowtarzalnej drodze zgłębiania tajemnicy sakramentu Eucharystii. Jest rzeczą ważną, by rodzice, którzy są pierwszymi katechetami swoich dzieci, mieli w całej pełni świadomość swojej odpowiedzialności za jak najlepsze ich przygotowanie do tego sakramentu. Temu wszystkiemu mają służyć między innymi katechezy parafialne dla dzieci pierwszokomunijnych. Fundamentem zawsze będzie wspólna niedzielna Msza Święta – jak poucza nas Kościół – jest źródłem i szczytem.
Bierzmowanie
Bierzmowanie jeden z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w Kościele katolickim. Zgodnie z tradycją chrześcijańską bierzmowanie uważane jest za drugi po chrzcie sakrament inicjacji chrześcijańskiej. Przez Katechizm Kościoła Katolickiego jest zaliczany do pierwszej z trzech grup siedmiu sakramentów – „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”. Jego istotą jest przekazanie wiernym „Znamienia daru Ducha Świętego” i umocnienie ich wiary. Jednoczy ściślej z Jezusem Chrystusem. W Kościele rzymskokatolickim bierzmowanie jest udzielane kandydatom w wieku między 14. a 18. rokiem życia, a więc już po przyjęciu Pierwszej komunii świętej. Sakramentu bierzmowania udziela się tylko jeden raz w życiu.
W Kościele łacińskim bierzmowanie stanowi drugi spośród sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia. Udzielany jest przez biskupa (w szczególnych sytuacjach nadzwyczajnym szafarzem tego sakramentu może być zwyczajny kapłan), po dojściu kandydata „do używania rozumu”. Zwykle dorośli neofici otrzymują bierzmowanie bezpośrednio po sakramencie chrztu, a przed przyjęciem pierwszej Komunii świętej. Zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego: „Przez sakrament bierzmowania [ochrzczeni] jeszcze doskonalej wiążą się z Kościołem i obdarzani są szczególną mocą Ducha Świętego, i w ten sposób jeszcze bardziej są zobowiązani, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do jej obrony” (KK 11; KKK 1285).
Małżeństwo
SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA
Związek małżeński mogą zawierać osoby pełnoletnie (niepełnoletnie – za zgodą rodziców, sądu opiekuńczego oraz biskupa).
Sakrament małżeństwa udzielany jest zasadniczo w czasie Mszy św., w terminie ustalonym z narzeczonymi (zwykle w soboty oraz w II Dzień Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy).
Narzeczeni wcześniej ustalają datę ślubu, po czym zgłaszają ją w parafii w celu zajęcia terminu Mszy Świętej. Zostaną również skierowani na nauki przedślubne. W naszym dekanacie takie nauki są prowadzone w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim w ciągu weekendu(sobota i niedziela). Tam też odbywa się dzień skupienia dla narzeczonych.
Narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej na 3 miesiące przed planowanym ślubem i przynoszą ze sobą następujące dokumenty:
- dowód osobisty,
- metrykę chrztu z aktualną datą (ważna jest 6 miesięcy od daty wystawienia) i adnotacją o bierzmowaniu,
- świadectwa ukończenia religii z ostatniej klasy
- akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.
Miejscem spisania protokołu przedślubnego jest zwyczajowo parafia narzeczonej.
Po zgłoszeniu się do kancelarii narzeczeni muszą udać się do USC, właściwego ze względu na zamieszkanie jednej ze stron, w celu dokonania formalności wynikających z prawa świeckiego.
USC wyda narzeczonym zaświadczenie (3 egz.) o tym, że mają oni prawo zawrzeć małżeństwo wg prawa polskiego (zaświadczenie jest ważne 3 miesiące od daty wystawienia), które należy dostarczyć do kancelarii parafii, gdzie będzie zawierane małżeństwo.
Jeśli małżeństwo zawiera katolik z osobą należącą do innego wyznania lub religijnie obojętną, strona katolicka powinna złożyć oświadczenie, że dołoży starań, aby dzieci były ochrzczone i wychowane po katolicku.
Zapowiedzi przedślubne wygłaszane są w parafiach zamieszkania narzeczonych. Osoby wiedzące o ewentualnych przeszkodach do zawarcia związku małżeńskiego powinny zgłosić te informacje do kancelarii parafialnej.
Świadkami do Sakramentu Małżeństwa powinni być katolicy praktykujący (przy ślubie konkordatowym – ukończone 18 lat), którzy podczas Mszy św. przystąpią do Komunii św.
Zaświadczenie dostarczają od własnego Ks. Proboszcza
Wskazania liturgiczno-muzyczne
związane z celebracją sakramentu małżeństwa
w Diecezji Siedleckiej
Odpowiadając na liczne zapytania, dotyczące muzyki podczas sprawowania liturgii sakramentu małżeństwa w Diecezji Siedleckiej oraz kierując się troską o kształtowanie charakteru celebracji liturgicznej właściwego godności sakramentu, Diecezjalna Komisja ds. Muzyki Kościelnej przygotowała podany niżej repertuar oraz niektóre uwagi wykonawcze i organizacyjne, które zatwierdzam jako obowiązujące w całej Diecezji Siedleckiej.
- W doborze utworów z podanego niżej repertuaru należy pamiętać, że muzyka instrumentalna lub wokalnoinstrumentalna nie może zastąpić wszystkich śpiewów wykonywanych przez zgromadzenie liturgiczne. Rekomenduje się, aby na rozpoczęcie liturgii oraz na procesję komunijną wykonywać śpiew wspólnie z ludem, a inną formę muzyczną ewentualnie zaproponować na przygotowanie darów i uwielbienie. Pieśni zgromadzenia liturgicznego wybieramy spośród listy śpiewów zatwierdzonych do użytku liturgicznego. Przypominamy, że kryterium tego nie spełniają piosenki religijne.
- Jeżeli wykonuje się utwór przed śpiewem na rozpoczęcie liturgii (np. podczas wejścia młodych do kościoła) winien on w swoim charakterze wprowadzać już do samej celebracji. Dopuszczalne jest „preludiowanie” przed rozpoczęciem liturgii, ale tylko w sposób, który wprowadza w odpowiedni klimat przygotowujący do celebracji. Z tej racji nie zaleca się wykonywania w tym miejscu np. marsza Wagnera lub innych utworów niewspółbrzmiących z charakterem świętych czynności, które po nich mają nastąpić.
- Po błogosławieństwie końcowym można wykonać opracowanie Ave Maria.
- Obrzędy małżeństwa dostosowane do zwyczajów diecezji polskich nie przewidują momentu podpisania dokumentów. Jeżeli odbywa się ono w kościele (np. po Mszy Świętej), można wykonywać utwory z poniższego repertuaru.
- Dopuszcza się w liturgii używanie również innych instrumentów poza organami. Zabronione są instrumenty, które wprost przeznaczone są i kojarzą się z muzyką rozrywkową lub rozrywką ludową (np. gitara elektryczna, akordeon, perkusja, fortepian), jak również typowo piosenkarski sposób śpiewania.
- Należy pamiętać o właściwej kolejności uzgodnień muzycznych związanych z celebracją małżeństwa. Winno się zacząć od rozmowy z duszpasterzem i organistą, a dopiero później zawierać ewentualne umowy z różnymi solistami. Ustalenie repertuaru z organistą powinno się dokonać z pewnym wyprzedzeniem (na ok. 2 lub 3 tygodnie przed uroczystością), tak aby dać możliwość odpowiedniego przygotowania.
- Ponadto, jedynie po uprzednim uzgodnieniu z duszpasterzem, można również podejmować wszelkie decyzje dotyczące wystroju kościoła podczas celebracji (kwiaty wyłącznie żywe, świece, emblematy itp.). Należy również zadbać o godność stroju właściwego dla uroczystości kościelnej, także wśród muzyków. Niedopuszczalne są odkryte ramiona i stroje niewspółbrzmiące z charakterem celebracji liturgicznej, której centrum jest Jezus Chrystus.
- Podstawowym kryterium wyboru utworów przeznaczonych do liturgii jest fakt, że powstały one do celów liturgicznych, wyrastając z liturgicznej i muzycznej tradycji Kościoła. Wszystkie zaproponowane poniżej utwory do wykonania w czasie liturgii małżeństwa spełniają to kryterium.
- W przypadku, gdy sakrament małżeństwa jest udzielany podczas Mszy św. sprawowanej według formularza innego niż Msza obrzędowa za nowożeńców, wówczas śpiewy dobiera się według zgodności z charakterem odpowiedniego dnia liturgicznego.
- Zgodnie z Obrzędami sakramentu małżeństwa dostosowanymi do zwyczajów diecezji
w Polsce w uroczystej formie procesji wejścia kapłan, po pozdrowieniu narzeczonych u drzwi kościoła, poprzedza ich w procesji do ołtarza. W tej procesji, oprócz ministrantów, stosownie do miejscowych zwyczajów, mogą wziąć udział także rodzice i świadkowie. Obrzęd liturgiczny zatwierdzony w Polsce nie przewiduje formy doprowadzenia narzeczonej do ołtarza np. przez ojca.
Repertuar pieśni i utworów muzycznych do wykonania podczas liturgii ślubnej
w Diecezji Siedleckiej
- Pieśni:
Umiłowałeś swój Kościół, Chryste
Głoś imię Pana
Kto się w opiekę (zwrotka 1,5,8,9)
Pod Twą obronę
Pan jest mocą swojego ludu
Być bliżej Ciebie chcę
Gdzie miłość wzajemna i dobroć
Miłujcie się wzajemnie
Chwalcie Pana wszyscy
Ludu kapłański
Ojcze z niebios, Boże, Panie
Jeden chleb, co zmienia się w Chrystusa ciało
Wszystko Tobie oddać pragnę
Przykazanie nowe daję wam
Skosztujcie i zobaczcie
Jezu drogi, Tyś miłością
Panie, dobry jak chleb
Panie, pragnienia ludzkich serc
Panie mój, cóż Ci oddać mogę
Dzięki, o Panie, składamy dzięki
Jezusowi cześć i chwała za miłości cud
Czego chcesz od nas, Panie
Ubi caritas
Miłujmy się nawzajem, jak Jezus umiłował nas
W dobroci swej powiedział Pan
O Panie, tyś moim pasterzem
Bóg jest miłością
- Literatura organowa
- Zbiory i cykle utworów organowych do wykorzystania podczas liturgii jak również przed lub po niej:
Léon Boëllmann – Heures Mystiques tom I i II
Moritz Brosig – Preludia op. 12, op. 46, op. 47, op. 52, op. 60, op. 61
Antoni Chlondowski – 225 łatwych preludiów
Théodore Dubois – 7 utworów na organy
Théodore Dubois – 10 utworów na organy
Théodore Dubois – 12 utworów na organy
César Franck – L`Organiste
Krzysztof Grzeszczak – Preludia chorałowe na organy tomy I-IV (w zależności od okresu liturgicznego)
Aleksandre Guilmant – Pièces dans different styles pour orgue z. 1-6
Tomasz Kalisz – Improwizacje na organy na tematy pieśni kościelnych
Władysław Żeleński – 25 preludiów na organy op. 38
Max Reger – 30 kleine Choralvorspiele op. 135a
Louis J.A. Lefebure-Wely – L’organiste moderne
J.S.Bach –Triowe sonaty organowe
J.S.Bach –Chorały lipskie
J.S. Bach – Orgelbüchlein
- Boellmann – Suita Gotycka, op.25
- Mendelssohn Bartholdy – Sonaty organowe
- Utwory organowe – w całości lub w części do wykorzystania podczas liturgii jak również przed lub po niej:
Jacques-Nicolaus Lemmens – Fanfare
Craig Sellar Lang – Tuba tune in D
Nicolaus de Grigny – Veni Creator
Heinrich Scheidemann – Preludium G nr 13
Charles-Marie Widor – V symfonia organowa op. 42, toccata
J.S. Bach – preludia i fugi, np.:
Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga D-dur BWV 532
Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga G-dur BWV 541
Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga Es-dur BWV 552
Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga G-dur (małe) BWV 557
Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga B-dur (małe) BWV 560
Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga G-dur BWV 568
Johann Sebastian Bach – Preludium chorałowe Liebster Jesu BWV 731
Moritz Brosig – Preludium G-dur op. 3/2
Moritz Brosig – Preludium C-dur op. 52/1
Dietrich Buxtehude – Preludium in C BuxWV 136
Dietrich Buxtehude – Preludium in E BuxWV 141
Dietrich Buxtehude – Preludium in F Bux WV 144
Dietrich Buxtehude – Preludium in F Bux WV 145
Dietrich Buxtehude – Preludium in G BuxWV 147
Antoni Chlondowski – Preludium G-dur (marsz)
Louis Couperin – Pange lingua OL 36a
Jean François Dandrieu – Dialogue D-dur ze zbioru Premier livre de Pieces d`Orgue
Marcel Dupré – Lobt Gott, ihr Christen alle gleich op. 28
Marcel Dupré – Rejoice greatly, o my soul op. 59
Maurice Duruflé – Choral varié Veni creator op. 4
Aleksandre Guilmant – Nuptial Postlude op. 20
David N. Johnson – Trumpet tune in D
Henry Purcell – Trumpet tune
Max Reger – Lobe den Herren, den mächtigen König op. 67
Gordon Young – Trumpet tune
Feliks Rączkowski – Marsz ślubny
Craig Sellar Lang – Tuba Tune
- Literatura instrumentalna, wokalno-instrumentalna, na instrument
z towarzyszeniem organów lub w transkrypcji na organy solo do wykorzystania podczas liturgii jak również przed lub po niej:
Anton Bruckner – Te Deum
Johann Sebastian Bach – Jesus bleibet meine Freude – chorał z Kantaty 147
Marc-Antoine Charpentier – Prelude dal “Te Deum”
César Franck – Panis angelicus z Messe a trois voix Opus 12
Karl Jenkins – Ave verum
Wolfgang Amadeusz Mozart – Ave verum
Wolfgang Amadeusz Mozart – Agnus Dei z Mszy Koronacyjnej
Adam Szczepański – Antyfona ślubna na głos, skrzypce i organy
Antonio Vivaldi – Domine Deus
- Literatura chóralna do wykorzystania podczas liturgii jak również przed lub po niej:
Jacques Berthier – Ubi Caritas
Henryk Jan Botor – Deus Caritas est
Henryk Jan Botor – Misericordias Domini
Anton Bruckner – Christus factus est
Anton Bruckner – Locus iste
Michael Corboz – Laudate Dominum
Maurice Duruflé – Ubi Caritas
Edward Elgar – Ave verum
César Franck – Domine non secundum
André Gauzes – Mądrość stół zastawiła obficie
Ola Gjeilo – Ubi Caritas
Mikołaj Gomółka – Nieście chwałę, mocarze
Charles Gounod – O Salutaris Hostia
Hans Leo Hassler – Cantate Domino
Franciszek Lessel – Boże, którego dobroć
Ferenc Liszt – O salutaris Hostia
Juliusz Łukaszewski – Jubilate Deo
Tadeusz Maklakiewicz – Offertorium
Giuseppe Ottavio Pitoni – Cantate Domino
Giacomo Rossini – O Salutaris z Małej Mszy Uroczystej
John Rutter – The Lord bless you and keep you
Józef Świder – Alleluja
Józef Świder – Cantate Domino
Józef Świder – Kto szuka Cię
Wacław z Szamotuł – Błogosławiony człowiek
Charles Gounod – Laudate Dominum
Repertuar pieśni i utworów do wykonania jedynie poza liturgią
Ave Maria do wykonania poza liturgią (np. na zakończenie, przed opuszczeniem kościoła):
Johann Sebastian Bach – Charles Gounod – Ave Maria
Pietro Mascagni – Ave Maria
Harrison Milard – Ave Maria
Franciszek Schubert – Ave Maria
Jacob Arcadelt – Ave Maria – Ave Maria
Franz Biebl – Ave Maria
Anton Bruckner – Ave Maria
Edward Elgar – Ave Maria
Josquin dés Prés – Ave Maria
Camille Saint Saëns – Ave Maria
Inne utwory do wykonania jedynie po zakończonej liturgii, podczas wyjścia z kościoła:
Gordon Young – Prelude in classic style
Felix Mendelssohn Bartholdy – Marsz weselny
Richard Wagner – Marsz weselny
Troskę Kościoła o właściwy kształt muzyki w liturgii wyraził przed laty Ojciec Święty Benedykt XVI, w Adhortacji postsynodalnej Sacramentum caritatis: «W ramach „Ars celebrandi” znaczące miejsce zajmuje śpiew liturgiczny. Słusznie Św. Augustyn w swym słynnym kazaniu stwierdza: „Nowy człowiek zna nowe pieśni. Śpiew jest objawem wesołości. Jeśli wnikliwiej to rozpatrzymy, stwierdzimy, że to sprawa miłości”. Lud Boży zebrany na celebracji śpiewa chwałę Bogu. Kościół, w swej dwutysiącletniej historii tworzył i nadal tworzy muzykę i śpiewy, które stanowią dziedzictwo wiary i miłości, i których nie należy zagubić. Na prawdę w liturgii nie możemy powiedzieć, że jeden śpiew jest równy innemu. Należy przy tym unikać ogólnej improwizacji lub wprowadzania takich gatunków muzycznych, które nie szanują zmysłu liturgii. Śpiew jako element liturgiczny, winien być włączony we właściwą formę celebracji. W konsekwencji wszystko – tekst śpiewu, melodia i wykonanie – powinno odpowiadać znaczeniu celebrowanej tajemnicy, poszczególnym częściom obrzędu».
Namaszczenie chorych
W Kościele katolickim Namaszczenie chorych zostało odnowione w wyniku Reformy liturgicznej soboru watykańskiego II. 30 listopada 1972 roku papież Paweł VI wydał na ten temat konstytucję Sacram Unctionem Infirmorum. Współcześnie kładzie się nacisk na znaczenie uzdrawiające namaszczenia. Jak zauważył Katechizm Kościoła Katolickiego, choć w historii udzielania tego sakramentu doszło do ewolucji w kierunku rytu przedśmiertnego, jednak nigdy nie zapomniano o jego mocy przywracania zdrowia ciała i duszy
Do obrzędu używa się oleju chorych (łac. oleum infirmorum), poświęconego przez biskupa w Wielki Czwartek lub przez delegowanego kapłana. Sakrament ten dana osoba może przyjąć wielokrotnie, ilekroć nastąpi u niej znaczące pogorszenie stanu zdrowia (KKK 1515). Jeżeli choroba uniemożliwia spowiedź, łaską sakramentu, jako aktu Kościoła, któremu zostało powierzone zadanie rozwiązywania i związywania (por. Mt 18,18) jest także odpuszczenie grzechów.
Trzy sakramenty, namaszczenie, jako sakrament Ducha Świętego, udzielane razem z poprzedzającą je spowiedzią (= sakramenty uzdrowienia) i następującą po nim Eucharystią – są w pewnym sensie odpowiednikiem Sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Z reguły, w pierwszych wiekach Kościoła udzielano ich w następującej kolejności: w czasie Nocy paschalnej najpierw był chrzest, po którym następowało namaszczenie bierzmowania, a następnie ochrzczonych prowadzono na wspólną Eucharystię, włączając ich do wspólnoty Kościoła, jakby byli już w nowo odzyskanym raju.
Pogrzeb
POGRZEB KATOLICKI
Prawo do uroczystego pogrzebu mają wierzący i praktykujący katolicy oraz te osoby, które przed śmiercią pojednały się z Bogiem.
Zmarli, którzy nie spełnili tych warunków, zasługują na pogrzeb w pewien sposób ograniczony.
Zmarli, którzy nie utrzymywali za życia kontaktów z Kościołem (ateiści, obojętni religijnie, członkowie sekt) mają prawo do pochowania na cmentarzu wyznaniowym, ale bez udziału księdza.
Rodzina zmarłego, przy ustalaniu terminu pogrzebu, powinna przedstawić:
- akt zgonu (wydany przez lekarza),
- świadectwo zgonu (wydane przez Biuro Ewidencji Ludności),
- zaświadczenie o udzieleniu Sakramentu chorych i Wiatyku (Komunii świętej), jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu (wystawia je kapelan szpitala).
O zbawieniu lub potępieniu człowieka decyduje jedynie BÓG!
Za wszystkich zmarłych, w tym również za samobójców, wolno się modlić i polecać ich miłosierdziu Stwórcy.
